Zo Thuis Mogelijk: Hoe Nancy een Warme Kerst Creëert voor Jongeren op de Groep

Uit: onze jongensgroep Autisme 8-12 jaar.

In een gesprek met Nancy Nuesink (21) ontdekken we hoe een jonge professional met passie en initiatief het verschil maakt voor jongeren met autisme. Nancy werkt, nadat ze haar Mbo-opleiding heeft afgerond, twee jaar op de groep. Volgend jaar start ze met de Hbo-opleiding. En Nancy heeft als missie om de kerstperiode zo warm en huiselijk mogelijk te maken. Haar verhaal biedt een inspirerend inkijkje in hoe kleine momenten grote impact kunnen hebben.

Hoe vieren jullie kerst op de groep?

“Kerst op onze groep draait om samenzijn, gezelligheid, en het creëren van mooie herinneringen. We doen dingen zoals kerstkaartjes maken en zelf langsbrengen bij ouderen. Die wonen soms ook in een instelling. Hebben soms ook geen kinderen die langskomen. En voelen zich soms ook eenzaam. En wie weet steunt dit inzicht onze jongens, geeft het onze jongens ook het gevoel: je bent niet alleen op de wereld.

Ik maak een heel programma. We organiseren activiteiten zoals uit eten gaan, bowlen, kerstkoekjes bakken en kerstmarkten bezoeken of samen in kersttrui of pyjama een mooie kerstfilm kijken op de bank met een pizza. “Uit eten’ kan namelijk soms uitdagend zijn, want voor onze jongens met autisme betekent ‘uit eten gaan’ bijvoorbeeld iets heel anders dan voor ons. Maar juist door structuur te bieden, en alles tot in detail te plannen, zorgen we dat ze het ook als een fijne ervaring beleven.”

Hoe pas je dit aan voor jouw doelgroep?

“We beginnen altijd met structuur. De jongens weten precies hoe laat we vertrekken, hoe lang we ergens zijn, en wat we daarna gaan doen. Alles staat duidelijk op papier, zodat ze zich goed kunnen voorbereiden. We letten ook op de omgeving: is het te druk, of kunnen ze daar rekening mee houden? Vorig jaar gingen we naar een pannenkoekenhuis en dat ging super, mede omdat we vooraf alles goed hadden doorgesproken, ook met het pannenkoekenhuis. Ouders mochten toen ook mee, wat voor de jongens die niet naar huis konden een mooie oplossing was. Dat gaf zoveel warmte en verbondenheid.”

Wat drijft jou om dit te doen?

“Voor mij draait het allemaal om de jongeren zien lachen. Ze zien genieten en gewoon even kind kunnen zijn. Zelf vond ik kerst vroeger altijd geweldig: samen de kerstboom versieren met mijn vader, glitterjurkjes aan, dat soort momentjes. Die mooie herinneringen gun ik deze jongens ook. Ze hebben het niet altijd makkelijk, maar dat betekent niet dat ze minder leuke momenten verdienen. Juist die kleine lichtpuntjes maken een groot verschil.”

Wat zeggen de jongeren hierover?

“Vorig jaar gingen we schaatsen. Dat was niet voor iedereen makkelijk, zeker als iets anders liep dan ze in hun hoofd hadden. Maar achteraf zeggen ze vaak: ‘Ik vond het toch wel heel leuk, en ik zou dit vaker willen doen.’ Dat zijn de geluksmomentjes waar ik het voor doe. Het is mooi om samen te reflecteren, te leren wat beter kan, en ze te helpen begrijpen dat het oké is als niet alles perfect gaat.”

Wat wil je de jongeren meegeven met deze dagen?

“Ik wil dat ze plezier en samenzijn ervaren. Dat ze later, als ze terugdenken aan deze tijd, niet alleen denken: ik zat op de groep, maar ook: we deden leuke dingen. We gingen schaatsen, uit eten, mijn moeder kwam langs. Al die kleine dingen maken het leven net wat lichter voor ze. Uiteindelijk wil ik ze een gevoel van ’thuis’ meegeven, ook al zijn ze niet bij hun familie.”

Wat vraagt dit van jou als professional?

“Ik probeer me zo veel mogelijk in te leven in de jongens en in hun schoenen te staan. Daarbij kijk ik natuurlijk heel goed naar welke activiteiten goed bij hen passen en hoe ik die zo kan organiseren dat zij zich daar prettig bij voelen. Maar ik kijk ook naar mijn eigen ervaringen. Wat vond ik als kind leuk? Wat gaf mij plezier? Dat probeer ik te vertalen naar wat we hier kunnen doen. Ik zie vooral mogelijkheden in plaats van beperkingen. Het gaat om kansen creëren en die ook echt benutten.”

Wat is je grootste les tot nu toe?

“Het zijn vaak de kleine dingen die het verschil maken. Zoals een extra broek meenemen bij het schaatsen, omdat natte kleding als je valt, net even heel erg verkeerd kan vallen (figuurlijk dan). Die praktische leermomenten maken het makkelijker om nog beter voorbereid te zijn en ervoor te zorgen dat het een succes wordt.”

Zo Thuis als Mogelijk bij D3

Bij D3 geloven we dat iedere jongere recht heeft op een plek die voelt als thuis, ook al is hun situatie tijdelijk of anders dan ze gewend zijn. “Zo Thuis als Mogelijk” betekent dat we een warme, veilige en stabiele omgeving creëren waar jongeren zich gezien en gehoord voelen.

We kijken voorbij de beperkingen en richten ons op kansen. We bieden structuur, houden rekening met hun individuele behoeften en zoeken altijd naar manieren om momenten van verbinding en plezier te creëren. Of het nu gaat om samen eten, activiteiten ondernemen of simpelweg het samenzijn: we streven ernaar dat jongeren niet alleen begeleiding krijgen, maar ook echte herinneringen kunnen maken aan een plek die voor even hun thuis is.

Wil je meer weten over onze visie of heb je vragen? Neem dan gerust contact met ons op.