Nieuws
In gesprek met Jacqueline – ‘Pedagogisch Pionieren’
Naar overzicht“Werken bij D3 is pionieren.”
Na jaren bij De Hoenderloo Groep in dienst te zijn geweest en een paar uitstapjes naar andere zorginstellingen gemaakt te hebben, kwam Jacqueline Akkerman, locatiecoördinator van De Bosvilla in Hoenderloo, vorig jaar bij D3 werken. Toentertijd startte ze als pedagogisch medewerker A, tegenwoordig jeugdzorgmedewerker C genaamd. Het was een hectische start. Er gebeurde veel, ook intern. En waren wisselingen van personeel en ook de samenstelling van het management veranderde. Jacqueline kijkt terug op een turbulente en ongestructureerde startperiode, maar zag er ook volop kansen in: “Er kwam ineens ruimte voor een nieuwe visie met nieuwe mogelijkheden. Als je daarvoor openstaat en die kansen pakt, kun je samen echt iets moois bouwen.”
In korte tijd groeide Jacqueline van jeugdzorgmedewerker C door naar locatiecoördinator. Op de vraag welke werkzaamheden zoal voorbij komen, zegt ze lachend: “Wat níet? Van een geiser die gemaakt moet worden, tot het voeren van POP-gesprekken (red. Persoonlijk Ontwikkel Plan) met medewerkers tot het ontwikkelen van een draaiboek voor een nieuwe crisisgroep.”
Geen stopknop
Jacqueline voelt zich duidelijk als een vis in het water bij D3. Al is dat ook meteen haar persoonlijke valkuil: “De stopknop is moeilijk te vinden bij mij. Noem me gerust een workaholic. Als er escalaties zijn ben ik niet het type dat om 17.00 uur zegt: “Ik moet gaan”. Ik ga voor die jongeren door het vuur. Het werk geeft me enorm veel energie. Ik ontmoet veel nieuwe mensen en ik mag hier out of the box denken. Die flexibiliteit vind ik heerlijk en past bij me. In het begin wilde ik soms gillend wegrennen, omdat ik in het diepe werd gegooid en mijn eigen weg moest vinden, maar inmiddels weet ik dat dit bij me past en wil ik juist niet anders meer. Waar het eerder als een top-down organisatie voelde, voel ik sinds een half jaar de ruimte om actief mee te denken. Het is veel pionieren. We kijken samen wat op de werkvloer nodig is om goed te kunnen functioneren.”
Samen de schouders eronder
Dat Jacqueline van aanpakken houdt, blijkt al gauw tijdens het interview. Ze heeft zich voor het gesprek even teruggetrokken in een klein hokje. Op de achtergrond horen we gesjouw en gesleep van spullen en een stofzuiger. Jacqueline: “ Nog niet alle woonruimtes zijn opgeknapt en er is hier in Hoenderloo best wat achterstallig onderhoud. Morgen hebben we een BHV-training en we hadden nog geen locatie gevonden. Dit is de enige ruimte die nog vrijstaat en leent zich prima voor zo’n training. Alleen kun je op deze manier geen mensen ontvangen, dus moeten we de boel een beetje opknappen. Met een paar mensen zetten we de schouders eronder, pakken we door en dan kom je een heel eind. Er is hier altijd een collega te vinden die even wil helpen met sjouwen. Iedereen is bereid een steentje bij te dragen waar mogelijk. Er is een grote mate van saamhorigheid. Dat is fantastisch. Ik ben trots op de stappen die we aan het maken zijn met elkaar.”
